Niewiele jest we wszechświecie obiektów równie zagadkowych jak czarne dziury. Pojęcie to wprowadził do nauki John Archibald Wheeler. Naukowcy badają je od dziesięcioleci. Mimo ich starań, wciąż niewiele wiemy o czarnych dziurach.
Jedna z nich znajduje się w sercu naszej galaktyki i miejmy nadzieję, jest to najbliższa nam czarna dziura. Obiekty te są bowiem obszarami czasoprzestrzeni, których nie jest w stanie opuścić nic, nawet światło. Dzieje się tak z powodu silnych oddziaływań grawitacyjnych, które nie tylko są w stanie rozerwać dowolną materię, np. gwiazdę, która znalazła się w obszarze wpływu czarnej dziury, ale też są w stanie zginać samą czasoprzestrzeń.
Badacze z Uniwersytetu Stanforda dostrzegli odbicie światła z drugiej strony czarnej dziury znajdującej się w odległości 800 milionów lat świetlnych od Ziemi. Stało się tak zapewne z powodu niezwykłego zakrzywienia czasoprzestrzeni. Dotychczasowe modele teoretyczne, jak również teoria względności Alberta Einsteina uznawały obserwację odbicia światła z drugiej strony czarnej dziury za możliwą, lecz pomimo kilkudziesięcioletnich obserwacji tego typu fenomenów nie udało się wcześniej jej dokonać.
Mateusz Borycz
Autor
Redaktor i wydawca naszego serwisu. Absolwent fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, pasjonat oświetlenia i historii wynalazków.
0 Komentarzy